ANNE BEN HAZIRIM, YA SEN?

_ Herşeyi almak zorunda mıyız anne?
Bak ben hazırım, hadi nolur çabucak çıkalım, gezelim.
...............
Herşey herkes hazırmış gibi görünse de tam çıkış anında şunu da almadık, bu da lazım derken bir bakıyorum bizden çok eşya olmuş heryer.
Ama almasan da olmuyor.
Acıkırsa, susarsa, üşürse...
Bütün bunları değerlendirmek gerekiyor.
Yanımızda enaz 2-3 bez oluyor.
Yedek kıyafet(ya kusarsa, kirlenirse...)
Hava sıcak olsa da ince bile olsa battaniye.
Tabi yiyecek(muhallebi,kraker, süt.)
Ve su.
Islak mendil, peçete.
Oyuncak.
....
Bütün bunlara ilaver bile oluyor çoğunlukla.
....
Hazırım derken birşey geliyor aklıma.
Dön Yasemin dön.
Burak ta şaşkın ve telaşlı bir şekilde peşimde koşuşturuyor.
O kadar çok sezinliyorki benim ruh halimi; en ufak bir panik halim, sesimin tonu, herşeyimden etkileniyor.
Anne olmadan önce söylenseydi sanırım bu kadar anlamazdım.
Ben mutluysam ve huzurluysam bakıyorum O da gayet huzurlu.
Eğer biraz bile olsa stresliysem hemen bir mızırdanma hali başlıyor.
.....
Misafir beklerken özellikle hazırlık yaparken biraz da herzamanki ilgiyi bulamamanın tesiri ile kucağa gelmek istemeler, gereksiz ağlamalar oluyor.
......
Yanına oturup sakinleştiriyorum, oyunlarına eşlik ediyorum.
Kendi kendine oyunla meşgul oluncaya kadar bırakmıyorum böyle durumlarda.
Ama epey vaktimi alıyor.
Tam işler sıkışmış, pastalar hazırlanıyor, ben o esnada Burakla oyun oynuyorum.
.....
Bazen çok gülüyorum halime.
Bir tarafta pudingler, yufkalar serili, bir tarafta legolar, arabalar... Burak ve ben, hamurlu ellerimle.
Misafirler hamurda olsa yiyecek kömür de olsa.
Evin bebeği de kralı da Burak, isterse, izin verirse tamam, O istemezse yok.