MERHABALAR

ŞİİRİMİN DEVAMI İLE BAŞLAMAK İSTİYORUM,


8 Şubat 2007, 12:20…
Dünyama bir güneş doğdu…
Hayatıma gökkuşağının en güzel renkleri demet demet serpildi..
Gözlerim güzelin en güzelini gördü.
Ellerim yumuşağın en yumuşağına dokundu..
Kalbim doyasıya sevmenin tadını aldı..
Gerçekten sevmek buymuş dedi yüreğim..

Geceleri sabaha kadar uykusuzca izledim izledim; doymadım daha bak dedi gözlerim.
Kokladım kokladım içine çek; derin derin içine çek dedi ciğerim..
Ohhh mis bu mis.. mis gibi değil mis bu..

Göğsüme alıp nefesini dinledim.
Bir an duracak diye korkular doldu içime.
Sanki yorulacakmış gibi geldi nefes alırken.
Yapabilsem dedim onun yerine ben nefes alabilsem.
O yorulmasa..

Minicik ellerine dokundum.
Avcumun içine aldım.
Bütün gücümü onun ellerine bırakmak istedim.

Ağladığı ilk an daha canımı vermek istedim.

Ah yavrum ah yavrum diye kıvrandım onun ağlamasıyla..

O gül gibi dudaklarıyla tebessüm edince bulutların üstündeydim.
O nasıl bir gülüş.
O nasıl bir tad.
Nasıl bir mucize…
Hayat buymuş meğer..
Dünya buymuş..

Annelik buymuş…

Annem seni şimdi anladım annem..

Küçük kızın anne oldu annem…

Benim de canımdan bir can doğdu..

Yavrum oldu..

BURAK İSMAİL’ im doğdu..